Bilo je potrebno više od hiljadu godina da ljudi smisle kako da naprave fer kockice. Nova studija je pokazala da su drevni igrači verovali da su njihova bacanja i rezultati u rukama bogova.

Naučnici iz UC Davis u Kaliforniji su sagledali kako se šestostrana kockica razvijala tokom dva milenijuma, od sumnjivih rimskih kockica, preko pokušaja balansiranja stvari tokom renesanse, do modernog standarda.

Kako se navodi u studiji, rimske kockice su bile “vidno nakrivljene i neizbalansirane po pitanju rasporeda brojeva”. Kockicke su pre 400. godine nove ere bile raznih veličina i oblika, napravljene od najraznovrsnijih materijala koji su uticali na balans istih.

Kockice su postale vrlo retka pojava tokom mračnog srednjeg veka, a ponovo su se vratile u modu 1100. godine, kada su preuzele zanimljivu konfiguraciju, poznatu kao “primes”, koja je pozajmljena od igrača iz drevne Mesopotamije i Egipta. Na njima je broj 1 bio nasuprot broja 2, 3 nasuprot broja 4 i 5 nasuprot broja 6.

Srednjovekovne kockice su i dalje bile svih oblika i veličina, a među iskopinama se nalaze primeri napravljeni od kostiju, metala i gline. Naši preci nisu brinuli oko balansa kockica, navodi se u studiji, jer su verovali da “rezultate određuju bogovi i drugi neobjašnjivi elementi”.

Tek negde oko 1450. godine, zanatlije su počele da razmišljaju o tome kako forma kockice može da utiče na rezultat. Standardizovali su opšte prihvaćeni sistem  “sedmica” za raspored brojeva. Oblik i veličina su donekle standardizovani, zahvaljujući masovnoj proizvodnji. Veliki uticaj su izvršili i ljudi poput Galilea koji je, tokom renesanse, počeo dublje da analizira i istražuje koncepte verovatnoće.

Tako su nastale današnje kockice, koje su više pod uticajem matematike i materijala nego bogova. Iako naučnici tvrde da je ovo tačno, to nas neće sprečiti da dunemo u kockice i pomolimo se za tu prokletu šesticu.